تخریب قطعه ۴۱ بهشت زهرا؛ «مبارزه با حافظه جمعی» و «تحریف تاریخ»

«سنت تخریب قبور و مزار» از همان روزهای اول پیروزی انقلاب اسلامی شروع شد و پس از گذشته چهار دهه از اسقرار جمهوری اسلامی همچنان ادامه دارد و شامل مردگان پیش و پس از سال ۱۳۵۷ می‌شود. آغاز نمادین آن را می‌توان تخریب مزار رضا شاه پهلوی در شهر ری دانست همزمان با تخریب مزار مردگان بابی و بهایی در سراسر ایران بود. در گذر سال‌ها روند تخریب مزار و توهین به اجساد کشته شدگان، شامل لیستی طولانی از صاحب منصبان حکومت پهلوی تا اعضای سازمان‌های مارکسیسی و مجاهدین خلق شد و بلاانقطاع تا تخریب قبور و بی‌احترامی به اجساد و قبور کشته‌شدگان اعتراض‌های دهه هشتاد و نود ادامه داشته است. آخرین اقدام در این مورد تخریب قطعه ۴۱ بهشت زهرا و تغییر کاربری آن به پارکینگ است که با اعتراض خانواده‌های دفن شدگان و فعالان مدنی و سیاسی روبرو شده است.